شاعر زن میگه :

به نام خدایی که زن آفرید
حکیمانه امثال ِ من آفرید

خدایی که اول تو را از گل
و بعداً مرا از خشت آفرید!

برای من انواع گیسو و موی
برای تو قدری چمن آفرید!

مرا شکل طاووس کرد و تو را
شبیه بز و کرگدن آفرید!

به نام خدایی که اعجاز کرد
مرا مثل آهو ختن آفرید

تو را روز اول به همراه من
رها در بهشت عدن آفرید

ولی بعداً آمد و از روی لطف
مرا بی کس و بی وطن آفرید

خدایی که زیر سبیل شما
بلندگو به جای دهن آفرید!

وزیر و وکیل و رئیس ات نمود
مرا خانه داری خفن! آفرید

برای تو یک عالمه کِیْسِ خوب
شراره، پری، نسترن آفرید

برای من اما فقط یک نفر
براد پیت من را حَسَنْ آفرید!

برایم لباس عروسی کشید
و عمری مرا در کفن آفرید


پاسخ شاعر مرد:

به ‌نام خداوند مردآفرین
که بر حسن صنعش هزار آفرین

خدایی که از گِل مرا خلق کرد
چنین عاقل و بالغ و نازنین

خدایی که مردی چو من آفرید
و شد نام وی احسن‌الخالقین

پس از آفرینش به من هدیه داد
مکانی درون بهشت برین

خدایی که از بس مرا خوب ساخت
ندارم نیازی به لاک، همچنین

رژ و ریمل و خط چشم و کرم
تو زیبایی‌ام را طبیعی ببین

دماغ و فک و گونه‌ام کار اوست
نه کار پزشک و پروتز، همین!

نداده مرا عشوه و مکر و ناز
نداده دم مشک من اشک و فین!

مرا ساده و بی‌ریا آفرید
جدا از حسادت و بی‌خشم و کین

زنی از همین سادگی سود برد
به من گفت از آن سیب قرمز بچین

من ساده چیدم از آن تک‌ درخت
و دادم به او سیب چون انگبین

چو وارد نبودم به دوز و کلک
من افتادم از آسمان بر زمین

و البته در این مرا پند بود
که ای مرد پاکیزه و مه‌جبین

تو حرف زنان را از آن گوش گیر
و بیرون بده حرفشان را از این

که زن از همان بدو پیدایشت
نشسته مداوم تو را در کمین!

برگرفته از: عاشق تنهایی

باز من ماندم و یک مشت هوس
باز من ماندم و یک مشت امید
یاد آن پرتو سوزنده عشق
 که ز چشمت به دل من تابید

باز در خلوت من دست خیال
صورت شاد ترا نقش نمود
بر لبانت هوس مستی ریخت
در نگاهت عطش طوفان بود

 یاد آن شب که ترا دیدم و گفت
 دل من با دلت افسانه عشق
چشم من دید در آن چشم سیاه
نگهی تشنه و دیوانه عشق

 یاد آن بوسه که هنگام وداع
بر لبم شعله حسرت افروخت
 یاد آن خنده بیرنگ و خموش
 که سراپای وجودم را سوخت  

رفتی و در دل من ماند به جای
عشقی آلوده به نومیدی و درد
نگهی گمشده در پرده اشک
حسرتی یخ زده در خنده سرد

آه اگر باز بسویم ایی
دیگر از کف ندهم آسانت
ترسم این شعله سوزنده عشق
آخر آتش فکند بر جانت

خواستگار که می آد همه یه جور دیگه نگات میکنن...همه مهربون میشن...گاهی بهت خیره میشن...

خواستگار که می اد مامان سخت گیر میشه...هی نصیحت می کنه...هی نصیحت می کنه...

یاد آرزوش که دیدنت تو لباس عروسه می افته...خواستگار که می آد داداش کوچیکه هی تیکه می ندازه

با چشاش بهت می خنده....با همه ی پرروگیش هی نگات می کنه و سرش و می ندازه پایین...به مامان میگه

هر کی اینو ببره از تو سالن برش می گردونه...بیخود خرج گردن خودتون نندازین...مامان هم دلش ضعف میره.

خواستگار که می آد ،داداش بزرگه یهو یادش می افته خواهر کوچولوش بزرگ شده...تا یه جا خلوت گیرت بیاره

می گه...حالا اگه وصلت سر گرفت میریم سمساری  با 500هزارتومان کل جهیزیتو می خریم، بعدشم کلی

می خنده...به مامان می گه ببین طرف زیر سه تومن درآمد داره ردش کنیدوگرنه بیچاره میشه باید مهریه بده.

خواستگار که می آد خواهر می گه از الان بگم شوهرت اومد اینجا من کار نمیکنما....من باید همراه عروس بیام

آرایشگاه...بعد یهو ناراحت میشه...می گه تو که شوهر کن نیستی،فقط یه عده ای رو اسگل می کنی...

خواستگار که می آد از همه بیشتر از بابا خجالت می کشی...از سکوتش ناراحت می شی...چشاش پراز غم

 تو فکر میره ،تو فکر میری ،انگار دوست نداری بابات حرفی بزنه ...انگار بهت بر می خوره ...چراش و نمی دونم.

صدای پچ پچش با مامان رو می شنوم که می گه خب نظرش چیه؟

صدای سکوت مامان رو می شنوم سرش رو میندازه پایین بی هیچ حرفی...

خواستگار که می آد تو یهو بزرگ میشی...همه می گن زندگی توئه...خودت می دونی...درست فکر کن

بهترین تصمیم رو بگیر...هیچ کس جرئت نمیکنه نظر قطعی بده...

خواستگار که می آد ،هیچ کس نمی فهمه که چقدر به هم میریزی...جز خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــدا...

خواستگار که میره احساس آسودگی می کنی...دادش کوچیکه همچنان تیکه می ندازه...داداش بزرگه میگه

انقدر نرو که دیگه از سمساری هم نتونیم جهیزیه بخریم...خواهرت میگه من که گفته بودم...فقط یه چندروزی

اعصاب ماو خودش و به هم ریخت...مامانت امیدش ناامید میشه چندروزی تو فکر میره و دوباره روال عادی ...

بابات هم ...هیچ وقت این حسشو نفهمیدم.